“PEG tast de vochthuishouding van de huid aan, veroorzaakt allergische reacties en huidirritaties, tast de gezonde huidbacteriën aan en veroorzaakt kanker.”
Dit lees ik vaak terug op verschillende blogs. Wel even schikken als je dat zo ziet staan. En zeker een onderzoek waard. PEG zit namelijk in best wel veel producten.
PEG staat voor polyethyleen glycol. De afkorting wordt meestal gevolgd door een nummer (bijv. PEG 2, PEG 4O) wat het aantal ethyleenglycoleenheden weergeeft in de polyethyleen ketting. PEG is een gesynthetiseerd ingrediënt dat wordt toegepast als emulgator. Het zit vooral in reinigingsproducten, omdat het als geen ander vet, vuil en water aan elkaar bindt.
Alhoewel PEG een synthetisch product is heeft het toch vaak een natuurlijke olie als basis. De meest voorkomende PEG’s zijn:
- PEG-40 Hydrogenated caster oil (douche/bad/haarproducten en als oplosmiddel voor olie in water) gewonnen uit ricinus olie.
- PEG-7 Glyceryl Cocoate (douche/bad/haarproducten) gewonnen uit kokosolie
- PEG-100 Stearate (huidproducten)
PEG is vooral een heel handig ingrediënt maar is het ook een gezond ingrediënt?
Nou, er is eigenlijk geen literatuur of onderzoek dat stelt dat PEG’s onze gezondheid zou schaden. De Amerikaanse Food and Drug Administration concludeert dat het veilig is en dat wordt door andere bronnen bevestigd. Zijn PEG’s daarmee veilig?
Zijn alle waarschuwingen dan onjuist en zijn PEG’s veilig?
Ja en nee… Wanneer het gaat om pure PEG’s is er niets aan de hand. Maar bij de productie van PEG’s kan er 1,4-dioxaan ontstaan en dat is volgens de EU een carcinogeen categorie 2 (verdacht van het veroorzaken van kanker).
Dat verklaart ook gelijk waarom PEG’s in een slecht daglicht zijn komen te staan. De zuiveringstechnieken waren vroeger niet van die aard dat verontreiniging kon worden uitgesloten. Daardoor werden PEG en dioxaan vaak samen genoemd.
De laatste jaren, met het verbeteren van zuiveringstechnieken, doofde die kritiek min of meer uit. Onterecht blijkt nu uit een onderzoek dat de Nederlandse Voedsel en Waren autoriteit in 2011 voerde. In dit onderzoek werden 105 verschillende cosmetische producten die PEG’s bevatten getest op de aanwezigheid van dioxaan.
In 52 van de 105 geteste producten, de helft dus, werd 1,4-dioxaan aangetroffen. De concentraties waren weliswaar zodanig laag dat een gezondheidsrisico werd uitgesloten. Maar toch, het hoort er niet in te zitten. Twee producten werden zelfs van de markt gehaald. Het goede nieuws, toch ook niet onbelangrijk, is dat de helft van de geteste producten geen dioxaan bevatte.
Je mag dus aannemen dat, alhoewel het vandaag de dag geen enkele probleem is om “zuivere” PEG’s te produceren, er toch heel wat PEG-producenten zijn die het niet heel nauw nemen met de kwaliteit van hun producten.
Met PEG’s is dus niks mis. Maar wél met de manier waarop er omgegaan wordt met de kwaliteitscontrole. Zowel bij de leverancier van de grondstof als bij de producent van PEG- houdende producten.